سونوگرافی یکی از روش‌های تصویربرداری است که با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا که به آن امواج فرا صوت نیز می‌گویند، به تشخیص بیماری می‌پردازد. همانطور که می‌دانید در بیشتر روش‌های تصویر برداری با اشعه ایکس، مانند سی تی اسکن و رادیوگرافی، بدن تحت تابش مقداری اشعه ایکس قرار می‌گیرد که اگر از میزان مشخصی بیشتر باشد، موجب بروز اختلالاتی در عملکرد بدن می شود.
این در حالی است که در سونوگرافی از اشعه ایکس استفاده نمی‌شود و به همین دلیل می‌توان گفت که انجام آن ضرر چندانی برای بدن ندارد.
جنس امواج مورد استفاده در سونوگرافی دقیقا مانند صدا است که به علت بالا بودن فرکانس، قابل شنیدن توسط انسان نیستند، با این وجود مانند سایر امواج صوتی، هنگام برخورد با موانع منعکس می‌شوند. فرکانس این امواح معمولا بین ۲ تا ۱۸ مگا هرتز می‌باشد. البته لازم به ذکر است در مواردی که نیاز به کیفیت تصویر بالاتر باشد، از فرکانس‌های بالاتر استفاده می‌شود، زیرا فرکانس‌های بالا به آسانی توسط پوست و بافت‌های دیگر بدن جذب می‌شوند، در صورتی که فرکانس‌های پایین این قابلیت را ندارند.
سونوگرافی روش تصویر برداری سخت و دردناکی نیست و بیمار در حین انجام سونوگرافی، احساس درد و ناراحتی نخواهد داشت. در فرآیند سونوگرافی، پزشک متخصص سونوگرافی که به آن سونولوژیست هم می‌گویند، توسط دستگاهی به نام ترانسفورماتور، امواج فرا صوتی که توسط گوش انسان قابل درک و شنیدن نیست را به درون بدن می‌تاباند، این امواج پس از برخورد به بافت‌های بدن منعکس می‌شوند و مجددا توسط همان دستگاه ترانسفورماتور دریافت می‌شوند.
در نهایت امواج توسط کامپیوتری که در اتاق سونوگرافی وجود دارد، به صورت تصویر در می‌آید و پزشک می‌تواند با کمک تصاویر حاصل، شرایط بیماری را تشخیص دهد.
در سونوگرافی، معمولا بافت‌های نرم بدن مشاهده و بررسی می‌شوند، پس می‌توان نتیجه گرفت که سونوگرافی روش مناسبی برای تشخیص مشکلات استخوان نیست، هرچند که به وسیله سونوگرافی‌های مختلف می‌توان برخی از مشکلات رباط‌ها، عضلات، تاندون‌ها و بسیاری از بافت‌های دیگر بدن را مشاهده و بررسی نمود.
در بخش بعدی با انواع سونوگرافی‌ها و نکاتی که قبل از انجام سونوگرافی باید رعایت کنیم، آشنا می‌شویم.
